گیمیفیکیشن در سبک زندگی
قهرمان زندگی خودت باش!

بازی زندگی را شروع کن و همیشه برنده باش.

گیمیفیکیشن در سبک زندگی

اگه تو راهی که داری میری دلت راضی نباشه، دور میزنی؟

شاید بپرسین چرا گیمیفیکیشن در سبک زندگی ؟ حدوداً دو سال پیش بود که این سوال را در پادپرس پرسیدم. اون موقع داشتم ارشد متالوژی دانشگاه تهران میخوندم و اصلا از آینده شغلی که قرار بود داشته باشم و حتی حال همون لحظه ام راضی نبودم. میدونستم که آدم کارخونه رفتن و پای خط ایستادن و یک کار تکراری مداوم نیستم. اولین دوراهی خطرناک زندگیم همون جا شکل گرفت. رها کردن رشته ای که ۷ سال روش وقت گذاشته بودم و شروع کردن یک مسیر جدید؛ و یا گوش دادن به خانواده و ادامه یک مسیر بی خطر اما بدون هیچ رضایت درونی.

شما بودین چیکار می کردین؟

روش درست چیه؟

خیلی از مردم نمیدونن تو زندگیشون میخوان چکار کنن
و اکثراْ راهی را میرن که والدینشون بهشون میگن.
و همچنین خیلی ها کارشون را اصلا دوست ندارن.
و تو یه چرخه کار و حقوق و غر زدن افتادن. یعنی میرن سر کار،
از کارشون ناراضی و عصبی هستن (نمیگم کارشون سخته هاااا، میگم ناراضی هستن )
بعد با همون عصبانیت میان خونه، با همون عصبانیت زندگی مشترکشونو خراب می کنن.
میشه حدس زد که تنها بهانه برای عوض نکردن کارشون هم حقوقی که میخوان با اون زندگیشونو بچرخونن.
غافل از این که همون کار داره زندگیشونو از بین میبره.

اگر که هر فرد کارش را از ته دل دوست داشته باشه،
اثرش را میشه روی کل جامعه و بهره وری کارخانه ها و شغل ها دید.
مردم خوشحال تر میشن و کیفیت زندگیشون بالاتر میره.

آدم کار میکنه که کیفیت زندگیش بره بالا
اما الان بیشتر شبیه اینه که بهمون پول میدن تا زمان زیادی را بدبخت باشیم.
تا حالا راجع به شغلی که افراد برای تست بوی زیر بغل افراد حقوق میگیرن چیزی شنیدین؟
جدای از این که چقدر حقوق داده میشه،
آیا حاضرین این کار را انجام بدین؟
اگر نه؛ پس چرا عمر خودتونو صرف کاری میکنین که از ته دل دوست ندارین.

گیمیفیکیشن در سبک زندگی
گیمیفیکشن در سبک زندگی

گیمیفیکیشن در سبک زندگی : صندلی کنار دیوار نباشین

یک نوع بازی به اسم بازی های نقش آفرینی یا Role Playing game وجود داره
که به طور مختصر بهشون RPG هم گفته میشه.
تو بازی های RPG همیشه نقش یک قهرمان را دارین
که ماموریت ها و کارهای مختلفی را در بازی انجام میده.
اما از طرف دیگه در RPG ها ما چیزی داریم به اسم NPC یا کاراکتر هایی که نمیشه با اونا بازی کرد (Non-playable character)
فقط میری ازش چیز میخری یا یه چیز تکراری را همیشه بهت میگه.
همیشه یک کاربرد یکسان دارن.

خیلی از افراد تو جامعه ما کم کم دارن تبدیل میشن به NPC، هیچ شور و اشتیاقی برای دنبال کردن هدفاشون ندارن.
کاراکتر NPC را وقتی میتونی بشناسی که اگر بعد از ۶ ماه یا یک سال بهش برسی و بپرسی:

– چه خبر؟
– همون چیزای قبلی، خدا رو شکر!

یه سکوت مسخره و طولانی و بعد هم عوض شدن بحث.

و هیچ ایده ای ندارن که کجا هستن و اصلا کجا میخوان برن.
خیلی قابل اعتمادن، همیشه سر جاشونن، اما NPC هستن.
مطمئنم همه شما تو این موقعیت گیر افتادین و براتون پیش اومده و ممکنه کسی را دیده باشین که در زندگی عادیش یک NPC هست.
اگر این نوع زندگی باب میلتونه و دوستش دارین هیچ گله ای نیست.
شاید واقعا اهل خطر کردن و حرکت کردن نیستین.

ولی بدونین که در این شرایط واقعا نمیتونین اصلا انتظار پیشرفت و رشد داشته باشین
چون همون جوری که گفتم NPC هیچ وقت از جاش تکون نمیخوره.
ولی اگر دوست دارین که یه تکونی به خودتون بدین
این جاست که گیمیفیکیشن در سبک زندگی و زندگی را بازی کردن به درتون میخوره.

قهرمان بازی وارد می شود!

بر خلاف NPC اگر به قهرمان بازی های RPG نگاه کنین،
هیچ وقت یه جا نمیمونه.
این قهرمان باید به جاهای مختلف سفر کنه،
کلی هیولا و دشمن بکشه،
توانایی های جدید به دست بیاره،
متحدای جدید برای خودش جور کنه،
دنبال کامل کردن چالش ها بره و شاید حتی کل دنیا را در بازی نجات بده.
قهرمان بازی به عنوان شخصیت اول، در سفری برای اکتشاف و کامل کردن ماموریت حماسی خودشه.
ماموریتی که چرایی زندگیش را شکل داده و بهش انرژی داده و بهش اعتقاد داره.

در زندگی واقعی، یک قهرمان مهارت های جدید یاد میگیره،
آدم های جدید را میبینه، فرصت های جدیدی را به جلوی راهش میبینه،
کارهای مختلفی را به سر انجام میرسونه،
به صورت استراتژیک و راهبردی جاهای مختلف پول و منابعشو سرمایه گزاری میکنه،
و به طور پیوسته به عنوان یک فرد و یک حرفه ای رشد میکنه و به دنبال هدف های بزرگتر میره ( هدف بازی زندگیش ).

زندگی وقتی که به عنوان یک قهرمان زندگیش کنی خیلی بهتر از NPC بودنه.

درسته که زندگی به عنوان یک NPC کاملاً امن و امان: تو یک جای ثابت میمونی، یک کار ثابت انجام میدی، هیچ وقت هم در خطر نیستی.

و درسته که زندگی به عنوان قهرمان میتونه ترسناک باشه: پر از خطره، جدیده، شکست میخوری، باید بیشتر از یک NPC کار کنی، و باید مهارت های جدید به دست بیاری.

اگر واقعا از زندگی به عنوان یک NPC لذت میبرین و دوست دارین برای بقیه زندگیتون همین جوری باقی بمونین،
کاملاً حق دارین.
قرار نیست سبک زندگی کسی را قضاوت کنیم.
اما متاسفانه این سری مطالب برای شما اصلا مناسب نیست و همین جا باید خوندن را متوقف کنین و برین و زندگی خودتونو بکنین.

اما اگر قند تو دلتون آب میشه که قهرمان زندگی خودتون باشین
و سطح و لولتون را در زندگی واقعی بالاتر ببرین،
این جا جای شما است. با ما همراه باشین چون اولین مرحله بازی زندگیتون خیلی زود شروع میشه.

گیمیفیکیشن در سبک زندگی

این فرم را پر کن تا به محض انتشار مطلب برات ایمیل بشه

مراحل گیمیفیکیشن در سبک زندگی

در حوزه گیمیفیکیشن در سبک زندگی مطالب را دو بخش و ۶ قدم میبریم جلو:

بخش اول: خودتو بشناس!

قدم اول: بازی خودت انتخاب کن ( ماموریت ) – بعضی افراد عاشق بازی جنرال هستن، بعضی دیگه شورش در شهر را دوست دارن. بعضی ها دوست دارن از محیط زیست حمایت کنن، بعضی ها میخوان بهترین والدین ممکن باشن. چه بازی به زندگی شما معنی میده؟

قدم دوم: ویژگی هاتو بشناس ( استعداد ها ) – کاراکتر های بازی ها معمولا یک سری ویژگی های طبیعی دارن: قدرت، سرعت، پرواز کردن، پریدن و … . در زندگی واقعی، توانایی های شما شامل ویژگی های فیزیکی، خصیصه های شخصیتی، IQ، EQ و دیگر موارد میشه.

قدم سوم: نقش خود را انتخاب کنید ( هویت ) – در بازی ها، بازیکن میتونه انتخاب کنه که جنگجو، جادوگر، کماندار، و یا هزاران شخصیت دیگر باشد. در زندگی واقعی، شما نقش خود را در بازی با حرفه خود و یا موارد جانبی تعیین می کنید.

بخش دوم: خودتو رشد بده!

قدم چهارم: توانایی هاتو بالا ببر ( مهارت ) – در بازی میتونی تجربه به دست بیاری و اون را برای یادگیری وردهای جدید و قوی تر کردن استعدادهای فعلیت خرج کنی. در زندگی واقعی، کلاس میری، کتاب میخونی، کارآموزی میری، و مهارت های شخصی و حرفه ای خودتو گسترش میدی.

قدم پنجم: متحد پیدا کن ( شبکه ) – در بازی، بازیکنی که در سطح ۹۰ میتونه به بازیکن سطح ۱۰ کمک کنه که به سرعت تجربه به دست بیاره. در زندگی واقعی، دوستانت میتونن مهارت های تو را کامل کنن و مربی ها بهت کمک می کنن  که دانش عمیقی را به سرعت کسب کنی.

قدم ششم: ماموریت انجام بده ( دست آورد ) – در بازی، ماموریت به شما کمک میکنه که در بازی پیشرفت کنین: درست کردن شمشیر قدیمی، پیدا کردن قهرمان شهر، به دست آوردن مهارت جدید. در زندگی واقعی، ماموریت ها به شما کمک میکنن تا در زندگی پیشرفت کنین: شرکت زدن، گرفتن دکترا، پیدا کردن مربی، خریدن خانه، و یا ازدواج کردن.

برای این که به محض منتشر شدن مطلب جدید برات ایمیل بشه فرم رو به رو را پر کن!

گیمیفیکیشن در سبک زندگی

با گیمیفیکیشن در سبک زندگی، خود بازی جایزه است!

همه ما بازی های زیادی در دوران کودکیمون انجام دادیم. خیلی از بازی ها را بردیم و خیلی دیگه را هم باختیم. اما با این که باختیم، هنوز هم کلی خاطره از اون بازی تو ذهنمون داریم. افرادی که با اون ها بازی کردین، دوستی هایی که برای فهمیدن این که چطوری یک مرحله را رد کنیم شکل گرفته، خستگی ناشی از تمام نشدن یک ماموریت در بازی، و یا خوشحالی شکست دادن یک غول بازی. همه این ها تجربیاتی است که به خاطرات خوش ما اضافه شده، حتی اگر آن بازی را هیچ وقت نبرده باشیم.

گیمیفیکیشن در سبک زندگی

همین موضوع هم در گیمیفیکیشن در سبک زندگی و بازی زندگی صادقه. شاید چندین بازیو انتخاب کرده باشین که هیچ وقت نتونستین ببرین، اما این هم اکیه. شاید هیچ وقت استارتاپمون یا شرکتمون موفق نشه ( مثل هزاران شرکت و استارتاپ دیگه که شکست خورده ) اما در نهایت، باید بدونیم که متحدایی که پیدا کردین، مهارت هایی که به دست آوردین و ماموریت هایی که در راه تمامش کردین، همه و همه نشون میده این راه حتی با شکست هم دلنشین و خاطره انگیزه.

خود بازی جایزه شما است؛ بازی زندگی هیچ وقت تمام نمیشه، مهم این که بهترین ها را ازش به دست بیاریم.